MI கண்ட தமிழ் சங்கம் I

எங்கள் வாழ்க்கையில் கடந்து போன அந்த அழகிய நான்கு ஆண்டுகளை மறதிப்பாசியின் பிடியில் நினைவுகள் அமிழ்ந்து போக முன் பதிவு செய்ய வேண்டும் என தோன்றியது. அதிலும் யாருக்குமே கிடைக்காத அந்த முதல் ஆறு மாதங்கள்! இந்த பதிவில் கொஞ்சமாய்  என் பார்வையில் என்னை அதிகம் பாதித்த நபர்களை சுற்றி எழுத முயன்றிருக்கிறேன்.

நான் முன்பெல்லாம் அதிகம் பேச மாட்டேன், புத்தகங்களுக்குள் (கதை, இலக்கியம்தான்) புதைந்து எனக்கென்று ஒரு உலகத்தில் புதைந்து போயிருப்பேன். A/L  ரிசல்ட் வந்ததும் எனது Z புள்ளிகளோடு இணைந்த பாடங்களை தேடுகையில் இந்த ATM என்ற பெயர் மிகவும் பிடித்துப்போனது. 6 மாதங்கள் மஹா இல்லுப்பள்ளமவில் முதல் செமஸ்டர் என்றவுடன் செம அட்வெஞ்சராஸ் ஆக கனவு கண்டு கொண்டு திரிந்தேன். கொண்டு வர வேண்டிய லிஸ்ட் வேறு கொஞ்சம் நீளமான காம்பிங் போக போவது போலவே இருந்தது. என்னோடு யார் போகப்போவது என்று ஆராய்ந்ததில் கிடைத்தவள் தான் வாசு. அப்போதெல்லாம் A9 பாதை பூட்டி இருந்ததால் நாங்கள் கப்பலில் தான் திருகோணமலை செல்ல வேண்டிஇருந்தது. ஏற்கனவே நாங்கள் சயன்ஸ் ஹோலில் ஒன்றாக படித்திருந்தாலும் எங்களுக்குள் அறிமுகம் இல்லை. எனக்காவது சின்ன கெஸ்ஸிங் இருந்தது. ஆனால் அந்த படுபாவிக்கோ என்னை யாரென்றே தெரியவில்லை. நான் கருப்பு சல்வாரில் வருவேன் நீர் என்னகலர் சல்வார் போடுவீர் என்று கேட்டு என்னை அதிரவைத்தாள்! ஒருவழியாக காதல்கோட்டை ஹீரோ ஹீரோயினே மாதிரி நாங்கள் சந்தித்து கொண்டோம். வாசுவுக்கு கூட்டுப்புழு, வண்ணாத்திப்பூச்சி என்று இரண்டு பருவம் இருந்ததும் நாங்கள் சந்தித்து கொண்டபோது அவள் தொட்டாச்சிணுங்கி கூட்டுப்புழுவாகவே இருந்தாள் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது! இதற்கிடையில் கௌதமியும் எங்களுடன் சேர்ந்து கொண்டார் பார்க்கவே தெரிந்தது. கொஞ்சம் ஸ்டைல், அப்பிடியொரு ஒழுங்கமைப்பு, மிஸ் planning என்று தான் சொல்ல வேண்டும். இப்படிதான் ௦7 agros முதல் மூன்று யாழ்ப்பாண பிரதிநிதிகள் கிளம்பினோம். பிறகு தான் சுமி, விஜி, அஜா வந்து சேர்ந்து கொண்டார்கள். நுளம்பு வலை, குட்டி ரேசிங் பைக் இத்யாதிகளுடன் கிளம்பும்போது இருந்த ஒருவித பரவச நிலை அம்மா கிளம்பி போனதும் எப்படி 6 மாதங்களை இங்கே கழிக்க போகிறோமோ என்று ஒரே கிலியாகிவிட்டது

M.I பற்றி சொல்லவில்லையே. பச்சை பசேலென்று ரொம்பவும் அழகான இடம். கெக்கிராவ தான் அருகில் இருந்த சிறு நகரம் ஹாஸ்டலில் இருந்து சைக்கிளில் வந்து இன்னுமொரு பஸ் எடுத்து போகவேண்டிய தூரம். எங்கள் ஹாச்ச்டளுக்கு அருகிலேயே ஆண்கள் ஹாஸ்டல் அதையொட்டிய common room, அதற்கு சற்றுத்தொலைவில் குட்டி குவார்ட்டஸ் எங்களுடன் MI யில் தங்கியிருந்த டெமோக்களுக்காக இருந்தது. விரிவுரை மண்டபம் கிட்டத்தட்ட ஐநூறு மீட்டர் தொலைவில் இருந்தது. போகும் பாதை செப்பனிடப்படாமல் கல்லும் முல்லுமாய் ஒருவித இயற்கை அழகோடு இருந்தது. இரண்டு புறமும் மாந்தோப்புக்கள் சற்றுத்தள்ளி வயல்கள் என குடியிருப்புக்களோ மனிதர்களோ ஒருவித அமானுஷ்ய அழகாய் அதுவும் நன்றாக தான் இருந்தது.

பிரச்சினை என்னவென்றால் எங்கள் அணியில் கிட்டத்தட்ட நூற்றி என்பது மாணவர்கள் இருந்தார்கள். நாங்கள் தமிழ் சங்கம் மொத்தமே 3௦ பேர்தான். அதுவும் நான், வாசு , கௌத், வினோ தனித்தனியாக விசிரிகளிடம் மாட்டிகொண்டோம். மிச்ச அதிஷ்ட சாலிகள் மொத்தமாய் இரண்டு அறைகளை பகிர்ந்து விட்டார்கள். பழகியபின் அது பெரிதாக தோற்ற வில்லை ஏனெனில் தூங்கும் நேரம் தான் நாங்கள் நால்வரும் எங்கள் அறைகளுக்கு செல்வதே மற்ற நேரங்களில் அவர்களோடு இருந்து விடுவோமே. எங்கள் தமிழ் பெண்கள் சங்கத்தின் மற்றவர்களை நான் அறிமுகப்படுத்தவில்லையே!

முதலில் த்ரீ ரோசெஸ் பற்றி சொல்லி விடுகிறேன். இவர்கள் மூவரும் எங்கள் அணியின் கடைக்குட்டிகள். ஷிரோ ஒரு வாலில்லா கொஞ்சம் புஷ்டியான அழகான மங்கி . வினோ கொஞ்சம் அமைதி , அழகான கூந்தல் என்று கொஞ்சம் தமிழ் பொண்ணு ஸ்டையிலில் இருப்பாள். இந்த க்ரூப்பின் அமைதியான தல! மை கொஞ்சம் அழுத்தம் அவளுக்கும் நீளமான தலை முடி தான் விசேஷம்.(இந்த கூந்தலை வெட்டி ஒரு முடியலங்காரத்தை நான் பரிசோதித்து வேறு கதை). இந்த க்ரூப் செய்யாத அட்டகாசம் கிடையாது.

அடுத்து சுதா, MR கதையில் வரும் ஹீரோயினுக்கே உரிய அத்தனை அம்சங்களும் இருக்கும். பின்னாளில் எனக்கு ஒரு சகோதரியாகவே மாறினாலும் முதல் வருடம் நாங்கள் அவ்வளவு பழகி கொள்ளவில்லைஎன்று தான் சொல்ல வேண்டும். லக்க்ஷியை பற்றி சொல்ல வேண்டுமானால் இவரது பேச்சு தான் ரொம்ப ஸ்பெஷல்!

நிஷா, தட்சு தலைநகர் கொழும்பிலிருந்து வந்தவர்கள். வரும் போதே அழகாக விசிறி பேசுவார்கள். நாங்கள் லக்ஷ்மி மேனன் ரேஞ்சுக்கு திரியும் போது ஜெனிபர் லோபஸ் போல திரிவார்கள்! படிப்பில் சுட்டிகள்!

விஜி சிலநேரம் குழந்தை, சில நேரம் பொறுப்பான குடும்பத்தலைவி, ஆனால் கலகலப்புக்கு குறைவில்லை.அஜா குடும்பக்குத்துவிளக்கு என்றே செல்லமாக அழைக்கப்படுவார், ரொம்பவும் அமைதி. சியாமா, நாங்கள் கடுப்பாக இருக்கும்போதோ போர் அடிக்கும்போதோ அடிக்கடி முயற்சிக்கும் தனித்துவமான பேச்சு நடை இவருக்கேயுரியது முக்கியமாக கஜன்! பிறகு ருஸ்நி , பெஹம். ருஸ்னி நல்ல கலகலப்பு அதுவும் அவளுடைய கண்ணுக்கு நான் ரசிகை. அனால் பெஹம் அடக்கியே வாசிப்பார்.

ஜீன் ரொம்பவும் முக்கியமான ஆள். எங்கட அணியின் சந்தானம் இவள்தான். கவுன்ட்டர் அடிப்பதிலும் மிமிக்க்ரி செய்வதிலும் அடித்துக்கொள்ள ஆளே கிடையாது. சாதுவாக இருந்த எனது பேச்சு முறை எல்லாமே இவளது பாதிப்பு தான் . அந்த வகையில் என் குரு! பீட்டர் குயின் என்று பட்டமே குடுக்கலாம். இங்கிலிஷ்ல கடலை கச்சான், பயறு எல்லாத்தையும் சேர்த்து போடுவாள். எங்களுக்குள் ரசனைகள் நிறைய ஒத்து போகும். என்னுடைய தோஸ்த்! நண்பிடா!!!!!!!!!!! 

கடைசியா சுமி, என்னால பாதிக்கப்பட்ட அப்பாவி ஜீவன். வாயாலேயே நிறையை வம்புகளை பின்னாலேயே கூட்டிக்கொண்டு வருவாள். கலகலப்புக்கு குறைவில்லை. எங்கள் இருவருக்கும் ரசனைகளில் அப்பிடியொரு முரண்பாடு. பாதிநேரம் சண்டை பிடித்து பேசிக்கொள்ள மாட்டோம் ஒரு அறையில் இருந்தாலும்! ஆனாலும் ஒன்றாகவே தான் இருந்தோம் இறுதிவரை. அனால் ஏனென்றே தெரியாது எனக்கு அவளை அவ்வளவு பிடிக்கும். நட்பை தாண்டிய பாசம் என்று தன சொல்லவேண்டும்.. ஷி இஸ் ச்சோ ஸ்வீட்!!!!!!!!!!!

ஆண்கள் அணிஎன்றால் பிரியங்கன், ஈஸ்வரன், சுஜன், அபிராம், தசி, சஜீவன், சுகு, உமாகாந்த், அரவிந்த், கஜன், கிருஷன். சிலரிடம் ஒரு பேராசிரியர் களை தென்பட்டாலும் அவர்களும் கலகலப்புக்கு குறைவில்லை.